Krajobraz

Krajobraz w rysunku jest aktem dekonstrukcji i rekonstrukcji w ramach medium. Technika rysunkowa, szczególnie w czarno-białym wydaniu, zmusza do ograniczenia palety do kontrastu i niuansów tonalnych, przez co kompozycja staje się bardziej syntetyczna. Nie bez znaczenia jest też fakt, że krajobraz w rysunku nie jest jedynie próbą odtworzenia rzeczywistości, ale formą introspekcji. Jest zapisem chwili – nie tylko w sensie czasu rzeczywistego, lecz także stanu emocjonalnego autora. Każde niedopowiedzenie, każde przerysowanie lub deformacja przestrzeni jest nośnikiem ekspresji. W efekcie krajobraz w rysunku staje się pewnego rodzaju palimpsestem – warstwową strukturą, gdzie fizyczna przestrzeń splata się z gestem rysującego i jego wewnętrznym odbiorem otoczenia.